Wrócić do Wczoraj

„Wrócić do wczoraj”

Autorzy: Grzegorz Drukarczyk
Bartosz Brzeskot

Młoda dziewczyna, ze względu na swoje niezwykłe zdolności pilotowania dronów, zostaje zwerbowana do oddziału najemników wyruszających na ryzykowną misję zapobieżenia rosyjskiej prowokacji pod Kurskiem.  

Początkowo akcja dzieje się w Polsce. Wera, główna bohaterka, pochodzi z rozwiedzionego polsko ukraińskiego małżeństwa. Jej ojciec Artem, kiedy wybucha wojna na Ukrainie, postanawia wrócić do kraju, żeby walczyć. Matka jest schorowaną kobietą, która ma problemy z poruszaniem się.

Wera pracuje w banku jako asystentka, ale jej pasją jest internetowa gra: „Drons Battle” – bitwa dronów, w której dochodzi do tytułu wice mistrzyni świata. Poza internetem wiedzie nudne życie, które zupełnie nie odpowiada jej temperamentowi. 

Świętując tytuł zdobyty w grze trafia do knajpy, gdzie zaprzyjaźnia się z barmanem i poznaje Pułkownika – dowódcę polskiego oddziału PMC: Privat Military Company. Pułkownik jest organizatorem wielkiego konkursu dronów. Dowiadując się o uzdolnieniach Wery zaprasza ją do udziału w zawodach. 

Zawody dronów odbywają się na poligonie, w ruinach zamku, podczas nocnych lotów i laserowej walki. Wszystkie konkurencje są bardzo widowiskowe. 

W tym czasie matka Wery trafia do szpitala ze złamanym biodrem. Żeby operacja się udała potrzeba dużych pieniędzy. Wybuchowy charakter bohaterki doprowadza też do jej konfliktu w banku i zwolnienia. Wera jest tak przybita tym wszystkim, że kiedy Pułkownik składa jej propozycję dołączenia do swojego oddziału najemników, ta słysząc jakie będzie wynagrodzenie bez wahania się zgadza. Do oddziału dołącza też  czterech innych uczestników finału zawodów.

Podczas szkoleń w terenie i na sali wykładowej zwerbowani uczestnicy zawodów dowiadują się jaki jest cel misji, w której będą brali udział. Ich zadaniem jest unicestwienie za pomocą dronów bojowych nowoczesnej rosyjskiej stacji radiolokacyjnej, co uniemożliwi Rosjanom prowokację w Kurskiej Elektrowni Atomowej. Grupa Pułkownika w tej misji ma ich osłaniać.

Kiedy nadchodzi wiadomość, że trzeba przyspieszyć wyjazd na Ukrainę, flirt jaki toczy się od jakiegoś czasu między Werą i Pułkownikiem zamienia się w burzliwy akt spełnienia.

Akcja przenosi się na Ukrainę. Piątka operatorów dronów wraz z Pułkownikiem i jego oddziałem dostają się na tyły wojsk Ukraińskich walczących w obwodzie Kurskim. Stamtąd w pobliże Kurskiej Elektrowni Atomowej. Towarzyszy im dwóch ukraińskich przewodników.

Drony, jakich muszą użyć Wera i pozostała czwórka to drony na laserowej uwięzi, bo tylko takie nie zostaną wykryte przez rosyjską stację radiolokacyjną i są odporne na radiowe zagłuszanie. To sprawia, że cała akcja ma miejsce w pobliżu zgrupowania wojsk rosyjskich.

Rozpoczyna się akcja. Dwa pierwsze drony kamikadze trafiają w imitację rosyjskiej stacji, trzeci dron traci stabilność i spada. Pojawiają się dwa drony wroga. Jeden z nich strąca czwarty dron ekipy Wery. Grupa Pułkownika walczy z żołnierzami rosyjskimi. Wera przejmuje ostatni nieuzbrojony dron obserwacyjny i uciekając nim naprowadza dron wroga na rosyjską stację radiolokacyjną. Wybuch kończy misję sukcesem.

Jeden z ludzi Pułkownika zabiera Werę i trzech pozostałych operatorów z powrotem do bazy na Ukrainie. Wera w drodze powrotnej od ukraińskiego przewodnika dowiaduje się, że jej ojciec żyje, ale podczas dramatycznej bitwy stracił pamięć.

Nie wracają pozostali uczestnicy misji.

Końcowy kadr to Wera wtulona w ojca, po którego policzkach płyną łzy.

Scenariusz poza warstwą fabularną niesie też ze sobą głębokie przesłanie moralne, które jest budowane w retrospekcjach, w których ojciec Wery – Artem – bierze udział w wojnie. Ta wojna jest straszna, nie ma w niej wygranych, są tylko martwi ludzie. Nawet ta misja jest okupiona śmiercią, nie sprawia radości pomimo osiągniętego celu. Po obu stronach zginęli ludzie i po obu stronach dalej będą ginąć… Ojcowie, matki, dzieci… Dlatego taki tytuł scenariusza, bo pokaleczona psychicznie Wera pragnęłaby: „Wrócić do wczoraj”